📰✍️ मातातीर्थ औँसी : आमा बिना अधुरो आकाश
“आँखा चिम्लिँदा देखिने पहिलो अनुहार — आमा।
श्वास फेर्दा सुँघिने पहिलो सुवास — आमा।
जीवनका हरेक मोडमा गुम्सिएको एउटा नाम — आमा।”
आज, वैशाख कृष्ण औँसी — मातातीर्थ औँसी, त्यो विशेष दिन,
जहाँ हामी आमाप्रति अनन्त श्रद्धा अर्पण गर्छौं।
मातातीर्थ कुण्डमा बिहानैदेखि आमा गुमाएका सन्तानहरुको ओइरो लागेको छ।
हातमा पूजा सामग्री, आँखामा नमिठा सम्झनाका आँसु,
र हृदयमा गहिरो बिछोड बोकेर, सबैले आमालाई सम्झिरहेका छन्।
“जिन्दगीका सबै पीडामा थाम्ने एउटी आमा,
जसको न्यानो अँगालोमा संसारका आँसु हराउँछन्।”
मातातीर्थको शीतल जलजस्तै आमा पनि जीवनमा शान्ति ल्याउने स्रोत हुन्।
कसैका लागि आमा अझै काखमा छन्, उनीहरू भाग्यशाली।
कसैका लागि आमा केवल सम्झनाका छायाँजस्तै बनेका छन्।
तर प्रेम भने अमर रहन्छ।
“सम्झनाको जून, आशीर्वादको जून —
आमाको मायाले कहिल्यै अन्धकार हुँदैन।”
आज, मातातीर्थ औँसीमा नुहाउँदै गर्दा, हरेक सन्तानले एकै चोटि महसुस गर्छ —
आमाले दिएको मायाको मूल्य, जुन सम्पत्ति जस्तै अमूल्य छ।
बिहानैदेखि दीप बालिँदै छन्, फूल चढाइँदै छन्, र मनमनै प्रार्थना गरिँदैछ —
“जहाँ हुनुहुन्छ आमा, सधैं हाम्रा आशिष बन्नुहोस्।”
“न फूल जस्तै ओइलाउने,
न त जून जस्तै अस्ताउने —
आमा त हृदयमा उम्रिएको अमर वटवृक्ष हुन्।”
मातातीर्थ औँसी केवल परम्परा होइन —
यो त जीवनका सबै हर्ष र बिछोडलाई आमाको काखमा समर्पित गर्ने दिन हो।
आमा बिना संसार अपूरो हुन्छ, अनि आमा सँग संसार पूरा।
“आकाश जति फराकिलो,
धरती जति गहिरो —
त्योभन्दा गहिरो र ठूलो हुन्छ आमाको माया।”
आज हामी सबै, जसका आमा जीवित छन्, उनीहरूलाई सम्मान गरौं।
र जसका आमा सम्झनामा मात्रै बाँकी छन्, उनीहरूलाई सम्झेर नमन गरौं।
आमाप्रति हाम्रो जीवनभरको ऋण शब्दले चुकाउन सकिँदैन —
तर माया र श्रद्धाले सधैं उज्यालो राख्न सकिन्छ।
Ramit balami