मिति २०८२ भदौ १० गते दिउँसो करिब १२:४० बजे नुवाकोट, ककनी गाउँपालिका–२, काउलेस्थित पासाङ ल्हामु सडकखण्डमा भएको मोटरसाइकल दुर्घटनामा एक व्यक्तिको मृत्यु भएको छ।
काठमाडौँबाट रानीपौवा तर्फ जाँदै गरेको बा.प्र.०२–०५५ प ५१४४ नम्बरको मोटरसाइकल अनियन्त्रित भई करिब १० मिटर तल खोल्सामा खस्दा चालक गम्भीर घाइते भएका थिए। घाइते चालक इलाम, माइजोमाई गाउँपालिका–५ निवासी करिब ४०–४५ वर्षीय किरण राईलाई उपचारको लागि तत्कालै काठमाडौँस्थित ग्रिन सिटी अस्पताल लगिएको थियो। तर उपचारकै क्रममा दिउँसो १:४५ बजे उनको मृत्यु भएको प्रहरीले जनाएको छ।
स्थानीय बासिन्दा भन्छन्, “७–८ वर्ष बितिसक्दा पनि सडक बन्न सकेको छैन। पुरानो ठेकेदारले काम गरेन, सरकारले ठेक्का रद्द गरे। अहिले मात्र नयाँ कम्पनी मोतिधान कन्स्ट्रक्सनले काम थालेको छ, तर वर्षा र अधुरो निर्माणले सडक अझै जोखिमपूर्ण छ।”
अर्को स्थानीयले थप्छन्, “हामी बाध्य भएर त्यही बाटो प्रयोग गर्नुपरेको छ। सवारी साधन चलाउनै मुस्किल छ, अनि दुर्घटना भइरहन्छ। प्रशासनले ध्यान दिनुपर्छ।”
करिब ६/७ वर्षसम्म सडक निर्माण नगरी ढिलासुस्ती गर्नु कसको जिम्मेवारी हो?
ठेक्का रद्द पछि नयाँ कम्पनीलाई काम दिन ढिलाइ किन भयो?
अधुरो सडक र वर्षाले बिग्रिएको खण्डमा कति जीवन अझै जोखिममा छन्?
यो दुःखद घटना केवल व्यक्तिगत गुम्टी मात्र होइन; यो निर्माण, योजना र जवाफदेही अभावको संकेत पनि हो।
👉 किरण राईको मृत्युले स्पष्ट बनाएको छ—स्थानीय सुरक्षा, पूर्वाधारको गुणस्तर र सरकारी जवाफदेहीतामा तत्काल सुधार आवश्यक छ।
